چهارشنبه هفتم 12 1392
« 9سالگي مبارك»
من غنچه اي بودم يك غنــچه خوشرو
حالا گـــلي هستم يك نوگــل خوشبو
من بچـــه اي بودم حالا بــــــزرگم من
چـــادر به سر دارم زيرا بـــــــزرگم من
من بـوته اي بودم حالا درخـــتي شـاد
نــُه ساله هستم من بــر مـــن مباركباد
گويد خــــــداي من با من ســـخن ديگر
چون نيستم بچــــــه از بچــــــه اي، برتر
گرديـــده از امروز او آشنـــــــــاي من
من بنــده اش هستم او هم خــــداي من
اي آفــريــنــنــده اي خــالـق يكــــتا
من را بــه راه راست تـــو آشـــنا فـــرما